снегапагру́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Машына для пагрузкі ў кузаў грузавіка снегу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bodywork [ˈbɒdiwɜ:k] n. ку́заў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

karoseria

ж. кузаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

седан,

закрыты кузаў легкавога аўтамабіля.

т. 14, с. 294

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

універсал,

закрыты кузаў легкавога аўтамабіля.

т. 16, с. 233

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фаэтон,

конная брычка; кузаў аўтамабіля.

т. 16, с. 339

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтасамазва́л, ‑а, м.

Грузавы аўтамабіль, кузаў якога механічна перакульваецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nadwozie

н. аўт. кузаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Karosseríe

f -, -í¦en тэх. ку́заў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аўтапрычэ́п, ‑а, м.

Спецыяльны дадатковы кузаў, які прычэпліваецца да грузавога аўтамабіля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)