downfall [ˈdaʊnfɔ:l] n. падзе́нне; права́л; крах, крушэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

frustration [frʌsˈtreɪʃn] n. разла́джванне (планаў); крушэ́нне (надзей)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wreckage [ˈrekɪdʒ] n. абло́мкі, аста́ткі крушэ́ння; ава́рыя, крушэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wykolejenie

н. чыг. крушэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozbitek

м. які пацярпеў крушэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

defeat​1 [dɪˈfi:t] n. паражэ́нне; крушэ́нне (надзей);

suffer defeat цярпе́ць няўда́чу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éisenbahnunfall

m -s, -e чыгу́начнае крушэ́нне

ein ~ hat sich zúgetragen — зда́рылася крушэ́нне цягніка́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аварыя, крушэнне, катастрофа

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

банкру́т, ‑а, М ‑круце, м.

1. Збяднелы неплацежаздольны даўжнік.

2. перан. Чалавек, які аказаўся няздольным апраўдаць чые‑н. надзеі і пацярпеў ідэйнае крушэнне. Палітычныя банкруты.

•••

Злосны банкрут — купец, банкір, які ўхіляецца ад выканання сваіх даўгавых абавязацельстваў, хоць і з’яўляецца плацежаздольным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crash​1 [kræʃ] n.

1. пало́мка; крушэ́нне, ава́рыя;

a car crash аўтамабі́льная ава́рыя;

a plane crash авіякатастро́фа;

a train crash крушэ́нне цягніка́

2. гру́кат, трэск;

a crash of thunder грымо́ты;

fall with a great/loud crash ру́хнуць з мо́цным трэ́скам/гру́катам

3. крах, банкру́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)