Verbum

анлайнавы слоўнік

Крушы́на Рыгор

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кру́шын

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Кру́шын
Р.	Кру́шына
Д.	Кру́шыну
В.	Кру́шын
Т.	Кру́шынам
М.	Кру́шыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

круши́на бот. крушы́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sallow thorn [ˌsæləʊˈθɔ:n] n. bot. крушы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

buckthorn

[ˈbʌkӨɔrn]

n., Bot.

крушы́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

вуша́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і вушасты. Андрэя Крушына ведаў яшчэ вушатым гімназісцікам у форменнай аксамітнай шапцы Віленскай беларускай гімназіі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Круха́ ₁ ’крушына’ (Жыв. сл.). Гл. крушына.

Круха́ ₂ ’хлебны квас’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. крухі ₂ (гл.). Параўн. серб.-харв. кру̏х ’хлеб’, славен. krùh ’тс’, чэш. krušec ’каравай хлеба’. Аб магчымасці рэканструкцыі для праславянскай мовы першаснага значэння kruxъ ’хлеб’ гл. Мартынаў, Лекс. взаим., 87–88.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крушы́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да крушыны. Крушынавы куст.

2. у знач. наз. крушы́навыя, ‑ых. Сямейства кустоў і дрэў, да якога адносяцца крушына, дзяржыдрэва і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szakłak, ~u

м. бат. крушына (Rhamnus L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Fáulbeerbaum

m -(e)s, -bäume бат.

1) крушы́на, жасцёр

2) чаро́мха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)