Круха́2 ’хлебны квас’ (Сцяшк. Сл.). Параўн. крухі2 (гл.). Параўн. серб.-харв.кру̏х ’хлеб’, славен.krùh ’тс’, чэш.krušec ’каравай хлеба’. Аб магчымасці рэканструкцыі для праславянскай мовы першаснага значэння kruxъ ’хлеб’ гл. Мартынаў, Лекс. взаим., 87–88.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
крушы́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да крушыны. Крушынавы куст.
2.узнач.наз.крушы́навыя, ‑ых. Сямейства кустоў і дрэў, да якога адносяцца крушына, дзяржыдрэва і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
szakłak, ~u
м.бат.крушына (Rhamnus L.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Fáulbeerbaum
m -(e)s, -bäume бат.
1) крушы́на, жасцёр
2) чаро́мха
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
за́раснік, ‑у, м.
Густа парослыя дрэвы, кусты, травы. На абодвух берагах.. [рэчкі], раслі чаромха і крушына, пераплеценыя хмелем і калючай ажынай, а над усім гэтым зараснікам узвышаліся верхавіны старых алешын.Хомчанка.Часам там, у чаротавых зарасніках, чуўся гучны ўсплеск: жыраваў шчупак.Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадапо́шні, ‑яя, ‑яе.
Які папярэднічае апошняму, другі ад канца. Праз тыдзень пасля гэтай гутаркі Алесь, Крушына, Печка і Трайны — у чарговай перадапошняй групе няхворых — выйшлі з-за лагерных дратоў.Брыль.І вось я, Васіль Падлескі, студэнт перадапошняга курса сельскагаспадарчага інстытута, прыехаў у палескую глуш, у вялікае сяло.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)