крути́ть несов., в разн. знач. круці́ць;

◊

крути́ть ру́ки круці́ць (выкру́чваць) ру́кі;

крути́ть мозги́ круці́ць мазгі́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пракруці́ць гл круціць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

винти́ть​I несов. круці́ць, шрубава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

враща́ть несов. круці́ць; варо́чаць; вярце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сверли́ть несов. свідрава́ць, круці́ць, пракру́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пересве́рливать несов., разг. свідрава́ць, круці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

финти́ть несов., разг. круці́ць, фінці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

верте́ть несов., в разн. знач. круці́ць, вярце́ць;

верте́ть но́сом круці́ць но́сам;

верте́ть хвосто́м круці́ць хвасто́м;

как ни верти́ як ні круці́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вірава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ру́е; незак.

Утвараць віры, круціць, бурліць.

Вада віруе ля камянёў.

Жыццё віруе вакол (перан.).

|| наз. вірава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

смерч, -у, мн. -ы, -аў, м.

Моцны віхор, які падымае ўверх і круціць слуп вады, пяску, пылу.

С. на моры.

|| прым. сме́рчавы, -ая, -ае.

С. слуп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)