радыёкро́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Скарачэнне: радыётрансляцыйная кропка.

Устанавіць радыёкропку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

semicolon

[ˈsemi,koʊlən]

n.

кро́пка з ко́скай, кро́пка -ко́ска

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

semicolon [ˌsemiˈkəʊlən] n. кро́пка з ко́скаю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cętka

ж. крапінка; кропка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тачко́ўка ’ўмоўны знак (кропка), які ставяць на паперы пры абмеры плыта (адпавядае 10 м³)’ (Нар. лекс.). Ад рус. то́чка ’кропка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

średnik

м. грам. кропка з коскай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

full stop​1 [ˌfʊlˈstɒp] n. кро́пка

♦

come to a full stop по́ўнасцю спыні́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пункто́вік ’маларослы чалавек’ (навагр., Сл. рэг. лекс.). Відаць, іранічна да пункт ’кропка’ (= ’нешта малое, малазаўважальнае’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пункт ’кропка’ (ТСБМ, Гарэц.), ’страфа, куплет песні’ (валож., Жыв. сл.) ’частка ў музычным творы, калена’ (ПСл), ст.-бел. пунктъ ’кропка’. Запазычана праз польск. punkt (з 1566, гл. Банькоўскі, 2, 965) з ням. punkt < лац. pūnctus ’укол’ ад pungere ’калоць’; значэнне ’частка’ развілося на падставе нумарацыі асобных строфаў, куплетаў і г. д. лічбай з кропкай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

intersection [ˌɪntəˈsekʃn] n.

1. перасячэ́нне;

the point of intersection math. кро́пка або́ лі́нія перасячэ́ння

2. скрыжава́нне (дарог)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)