крапі́ўніца гіга́нцкая

т. 8, с. 452

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крапі́ўніца Мі́лгана

т. 8, с. 452

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

nettle-rash [ˈnetlˌræʃ] n. med. крапі́ўніца, крапі́ўная ліхама́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крапіва́, -ы́, ж.

Травяністая расліна сямейства крапіўных з тонкімі пякучымі валаскамі на сцябле і лісці.

Нарваць крапівы.

|| прым. крапі́ўны, -ая, -ае.

○

Крапіўная ліхаманка — тое, што і крапіўніца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rash​1 [ræʃ] n. med. сып, вы́сыпка;

nettle rash крапі́ўніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pokrzywka

ж. крапіўная ліхаманка, крапіўніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пу́дліца мёд. ’крапіўніца’: пудліца нашлася, усе рукі высыпіць, сільна чэшыцца (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Няясна; магчыма, табуізаваная назва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крапи́вница ж.

1. мед. крапі́ўніца, -цы ж.;

2. зоол. крапі́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уртыка́рыя

(ад лац. urtica = крапіва)

захворванне чалавека, звязанае з павышанай адчувальнасцю арганізма да некаторых харчовых прадуктаў, лекавых прэпаратаў, укусаў камароў і інш.; крапіўніца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Áusguss

m -es, -güsse

1) водаправо́дная ра́кавіна; сцёк

2) памді

3) мед. крапі́ўніца

4) тэх. адлі́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)