крапле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. крапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крапі́цца несов., страд. кропи́ться; см. крапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

asperge

[əˈspɜ:rdʒ]

v.t.

пы́рскаць, крапі́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sprinkle​2 [ˈsprɪŋkl] v. пы́рскаць, апы́рскваць; крапі́ць; пасыпа́ць;

The lawn is sprinkled with daisies. Газон усыпаны стакроткамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

besprinkle

[bɪˈsprɪŋkəl]

v.t.

1) акрапля́ць, крапі́ць; апы́рскваць

2) абсыпа́ць, усе́йваць чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Крэ́па ’шырокі шарсцяны жаночы пояс’ (ТС). Да крапіць, крэпкі (гл.). Параўн. таксама крэпацца ’віцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кро́пнуць, кропнуты ’ударыць, стукнуць’ (Клім.). Да крапіць (гл.). Што датычыць семантыкі, параўн. укр. кропити ’моцна біць’, рус. кропить ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Закро́пка ’працэс адкладання яек пчалінай маткай’ (малар., Анох.). Наз. з суф. ‑ка ад дзеяслова закрапі́ць (< за + крапіць ’адкладваць яйкі’, Анох.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крапі́цца ​1, краплюся, крэпішся, крапіцца; незак.

Разм. Трымаць сябе ў руках, стрымлівацца, мацавацца. Юзік з усяе моцы крапіўся, каб не ўмяшацца [у сварку]. Крапіва. // Бадзёрыцца. Рыгор і сам адчуваў цяжар дарогі і бяссоннай ночы, але крапіўся, змагаўся з утомай і млявасцю, адганяў дрымоту. Гартны.

крапі́цца ​2, крапіцца; незак.

Зал. да крапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

asperse

[əˈspɜ:rs]

v.t.

1) крапі́ць; пы́рскаць

2) рабі́ць паклёпы на каго́, га́ньбіць, ганьбава́ць, нясла́віць, зьнеслаўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)