Малады, невялікі коршак. Дробны каршачок плаваў над асіннікам, вавёрка імчалася цераз дубы.Чорны.Нудна пасвістваючы, высока над грэбляй лётаў, выглядаючы здабычу, маленькі каршачок.Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Каршачо́к ’каршун’ (Сержп. Грам.). Трэба адзначыць, што каршачок — дэмінутыўная форма ад коршак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
haggard
[ˈhægərd]1.
adj.
1) змардава́ны; зьнясі́лены, змарне́лы
2) дзі́кі, непрыру́чаны (пра ко́ршака)
2.
n.
ко́ршак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прама́заць, ‑мажу, ‑мажаш, ‑мажа; зак., што.
1. Старанна змазаць, намазаць. Прамазаць усе часткі машыны.
2. і без дап. Мазаць некаторы час.
3.Разм. Прамахнуцца, не трапіць у цэль (страляючы, гуляючы ў якія‑н. гульні і пад.). Коршак спакойна праплыў над сядзібай. Усе правялі яго вачамі. Яраш пашкадаваў: — Прамазаў Віктар.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Птуша́тнік ’ястраб’; ’хлапец, што разбурае птушыныя гнёзды’ (Нас.). Рус.смал.птушатник ’драпежная птушка, якая па-люе на іншых птушак, з’ядае птушыныя яйкі’; ’аматар птушак і птушыных яек’. Да птушка (гл.). Матывы намінацыі відавочныя з дэфініцыі значэння, параўн. укр.пташачар ’коршак, Accipiter nisus L.’.