адбрадзі́ць¹, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.; -ро́дзіць; -ро́джаны; зак. (разм.).

Кончыць, перастаць брадзіць².

Квас адбро́дзіў.

Піва адбро́дзіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

искра́сить сов., разг. ко́нчыць, змалява́ць, спатрэ́біць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсумава́ць

‘кончыць сумаваць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адсуму́ю адсуму́ем
2-я ас. адсуму́еш адсуму́еце
3-я ас. адсуму́е адсуму́юць
Прошлы час
м. адсумава́ў адсумава́лі
ж. адсумава́ла
н. адсумава́ла
Загадны лад
2-я ас. адсуму́й адсуму́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адсумава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

отгоня́ть​II сов., разг. ко́нчыць (ско́нчыць) ганя́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапаку́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; зак.

1. Зазнаць многа пакут.

Ён шмат перапакутаваў за жыццё.

2. Перажыўшы што-н., кончыць пакутаваць.

П. страту дарагога чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпалымне́ць, ‑ее; зак.

Кончыць палымнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсвяці́ць, ‑свеціць; зак.

Кончыць свяціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́яць, -ве́ю, -ве́еш, -ве́е; -ве́й; -ве́яны; зак., што.

1. Выдаліць веяннем мякіну і пад. са збожжа.

А. шалупінне ад зерня.

2. Кончыць веяць.

|| незак. адве́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак.

Кончыць баляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбаранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак.

Кончыць баранаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)