адсумава́ць

‘кончыць сумаваць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адсуму́ю адсуму́ем
2-я ас. адсуму́еш адсуму́еце
3-я ас. адсуму́е адсуму́юць
Прошлы час
м. адсумава́ў адсумава́лі
ж. адсумава́ла
н. адсумава́ла
Загадны лад
2-я ас. адсуму́й адсуму́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адсумава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)