ко́нсул

(лац. consul)

1) службовая асоба, прызначаная ў якасці пастаяннага прадстаўніка ў якім-н. горадзе іншай дзяржавы для абароны інтарэсаў сваёй дзяржавы і грамадзян;

2) адна з дзвюх вышэйшых службовых асоб у Старажытным Рыме, якая ажыццяўляла ваенную і грамадзянскую ўладу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ві́цэ-ко́нсул

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ві́цэ-ко́нсул ві́цэ-ко́нсулы
Р. ві́цэ-ко́нсула ві́цэ-ко́нсулаў
Д. ві́цэ-ко́нсулу ві́цэ-ко́нсулам
В. ві́цэ-ко́нсула ві́цэ-ко́нсулаў
Т. ві́цэ-ко́нсулам ві́цэ-ко́нсуламі
М. ві́цэ-ко́нсуле ві́цэ-ко́нсулах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ві́цэ-ко́нсул м. ви́це-ко́нсул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ви́це-ко́нсул ві́цэ-ко́нсул, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́цэ-ко́нсул, ‑а, м.

Службовае званне намесніка консула. // Асоба, якая мае такое званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́цэ-ко́нсул

(ад віцэ- + консул)

намеснік консула або кіраўнік самастойнага віцэ-консульства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

віцэ-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. намеснік, напр.: віцэгубернатар, віцэ-консул, віцэ-прэзідэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

consul [ˈkɒnsl] n. ко́нсул

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

consul

[ˈkɑ:nsəl]

n.

ко́нсул -а m.

consul general — генэра́льны ко́нсул

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

konsul

м. консул

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)