◎ Крынчу́к ’кныр’ (Мат. Гом.). Відаць, ад *кнырчук да кныр, кнур (гл.).⇉.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хряк с.-х. кныр, род. кныра́ м., кно́раз, -за м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kiernoz

м. кныр, кнораз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

knur

м. кныр, кнораз

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

boar [bɔ:] n. (pl. boar or boars)

1. (дзі́кі) каба́н, дзік

2. кныр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Кнур ’кныр’ (Нас., Мат. Гом., Яруш., Сл. паўн.-зах., ТС, Нар. сл., Бяльк., Сцяшк., Бір.). Гл. кныр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

boar

[bɔr]

n.

1) кныр -а́ m.

2) дзік -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Кны́рыць ’выглядаць, вышукваць’ (Нар. сл., Нар. лекс.). Да кныр (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карзю́к ’вялікі непакладаны кабан’ (Грыг.), ’кныр’ (Мат. Маг.). Параўн. карзун (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Керно́з ’кныр, кабан з кароткім лычом’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кнораз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)