склон, -у, мн. -ы, -аў, м.

У граматыцы: словазменная катэгорыя іменных часцін мовы, якая выражаецца флексіямі.

Родны с.

Клічны с.

|| прым. скло́навы, -ая, -ае.

Склонавыя канчаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вакаты́ў

[лац. (casus) vocativus]

лінгв. клічны склон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зва́тельный грам. / зва́тельный паде́ж клі́чны склон;

зва́тельная фо́рма клі́чная фо́рма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wołacz

м. грам. клічны склон; клічная форма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Vokatív

[vo-]

m -s, -e грам. клі́чны склон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áusrufesatz

m -es, -sätze грам. клі́чны сказ

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скло́н, -ну м., грам. паде́ж;

ро́дны с. — роди́тельный паде́ж;

клі́чны с. — зва́тельный паде́ж;

уско́сныя ~ны — ко́свенные падежи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)