кле́шня

1. (у рака) клю́шня, -ні ж.;

2. (у хомута) клешчына́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Клю́шні ’від калёс’ (Мат. Гом.). Пеяратыўнае, да клюшня 1 (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

claw​1 [klɔ:] n.

1. кіпцю́р, кі́пець, пазу́р

2. ла́па з кіпцюра́мі

3. клю́шня

4. tech. кула́к, зубе́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Кле́шня 1 ’галёнка, сцягно’ (Сл. паўн.-зах., Нар. лекс.), ’клюшня’ (Сержп. Пр., Сцяшк., Сл. паўн.-зах., Янк. III). Гл. клюшня 2-

◎ Кле́шня 2 ’калашына’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Сцяц., Нар. лекс., Шатал., Тарнацкі, Studia). Апошні звязвае лексему генетычна з калашына (гл. калоша) (Тарнацкі, 24). Гл. клешняі·

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ра́кавы ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рака ​1. Ракавая клюшня. □ Прызнацца, і Міколка з бацькам .. да вялікай радасці дзеда баяўся лазіць і па ракавых пячорах. Лынькоў. // Прыгатаваны з ракаў. Ракавы суп.

ра́кавы ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рака ​2. Ракавая пухліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кляшчы́ 1 ’абцугі’ (Сцяшк., Мат. Маг., Сл. паўн.-зах.). Гл. клешчы 1.

Кляшчы́ 2 ’клюшні’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. клюшня 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schére

f -, -n

1) нажні́цы

2) клю́шня (у рака)

◊ j-n in die ~ néhmen* — узя́ць каго́-н. у ціскі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

claw

[klɔ]

1.

n.

1) капцю́р, кіпцю́р -а́ m.

2) ла́па зь кіпцюро́м, клю́шня f.

2.

v.t.

1) дра́паць; драць, дзе́рці, разьдзіра́ць

2) схапі́ць або́ цягну́ць ла́памі

3) скрэ́бці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pincers

[ˈpinsərz]

n., pl. or sing.

1) абцугі́ pl. only; шчы́пцы pl. only; кле́шчы pl. only (кава́льскія)

2) Zool. клю́шня f. (напр. у ра́ка)

3) Milit. кле́шчы pl. (акружэ́ньне з двух бако́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Клыша́вы ’касалапы, крываногі’ (Сл. паўн.-зах., Нар. лекс., Нар. словатв., КЭС, лаг., Мал., ТС). Укр. клишавий, польск. kłyszawy ’тс’. Лічыцца балтызмам. Крыніца адпавядае літ. klìšas ’крываногі, касалапы’, klìšė ’нага’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 36–37). Параўн. клышэнь ’нага’. Давесці генетычную суаднесенасць з літоўскімі лексемамі цяжка, але параўн. в.-луж. klěšiwy ’клышаногі’, klěcha ’нязграбная нага’, н.-луж. klěcha ’тс’. Гл. Слаўскі, 2, 228. Калі сербалужыцкія формы адлюстроўваюць іншую ступень аблаўту, гэта гаворыць у карысць спрадвечнасці польскіх і ўсходнеславянскіх форм, аднак незафіксаванасць адпаведнікаў у паўднёваславянскіх мовах, а таксама ў чэшскай і славацкай выклікае сумненні. Апрача гэтага, пытанне аб магчымасці балтызмаў у сербалужыцкіх мовах не вывучана. Выводзіць клышавы і іншыя беларускія, украінскія і польскія словы з прасл. klěšči ’клешчы, клюшні’ рызыкоўна. Параўн. клюшня 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)