Verbum

анлайнавы слоўнік

ко́стный касцявы́;

ко́стный мозг анат. касцявы́ мозг;

ко́стный туберкулёз касцявы́ туберкулёз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпі́к

‘касцявы мозг’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мя́со-ко́стный мя́са-касцявы́, мя́са-ко́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касцёвы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і касцявы. Касцёвы нарыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазвано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

Асобная косць (або храсток) пазваночніка.

Шыйныя пазванкі.

|| прым. пазвано́чны, -ая, -ае.

Пазваночныя жывёлы (вышэйшыя жывёлы, якія маюць касцявы або храстковы шкілет).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астэа...,

Першая частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае словам «косць» і «касцявы», напрыклад: астэасклероз, астэалогія, астэаміэліт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таз², -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Частка шкілета чалавека і жывёлін — касцявы пояс, які апіраецца на ніжнія (у жывёлін — на заднія) канечнасці і з’яўляецца апорай для пазваночніка.

|| прым. та́завы, -ая, -ае.

Тазавыя косці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Knóchenmark

n -(e)s касцявы́ мозг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tuk, ~u

м. касцявы мозг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

міэла-

[гр. myelos = (касцявы) мозг]

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «касцявы мозг».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)