кары́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кары́сны кары́сная кары́снае кары́сныя
Р. кары́снага кары́снай
кары́снае		 кары́снага кары́сных
Д. кары́снаму кары́снай кары́снаму кары́сным
В. кары́сны (неадуш.)
кары́снага (адуш.)		 кары́сную кары́снае кары́сныя (неадуш.)
кары́сных (адуш.)
Т. кары́сным кары́снай
кары́снаю		 кары́сным кары́снымі
М. кары́сным кары́снай кары́сным кары́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́рабатка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Месца, дзе здабываюцца карысныя выкапні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́ва⁵, -ы, мн. -ы, лаў, ж.

Падземная горная вырабатка з доўгімі забоямі, у якой здабываюцца карысныя выкапні.

|| прым. ла́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

энергано́сьбіты, -аў, адз. энергано́сьбіт, -а, М -біце, м.

Карысныя выкапні і прадукты іх перапрацоўкі як крыніцы энергіі (вугаль, газ, нафта, нафтапрадукты).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абагача́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць абагачацца (пра карысныя выкапні).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́капень, -пня м., геол. ископа́емое ср.;

кары́сныя ~пні — поле́зные ископа́емые

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Bódenschätze

pl кары́сныя вы́капні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́рабатка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Месца, дзе здабываюцца карысныя выкапні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́капень, -пня, м.

1. звычайна мн. (вы́капні, -яў). Мінералы, руда і пад., здабытыя з нетраў зямлі.

Карысныя выкапні.

2. Арганізм, які існаваў у далёкія геалагічныя эпохі і захаваўся ў адкладах зямной кары.

Рэшткі выкапня.

|| прым. выкапнёвы, -ая, -ае.

В. мамант.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флаці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Спец.

1. што і без дап. Падвяргаць флатацыі (руду, карысныя выкапні).

2. без дап. Тое, што і флаціравацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)