карыкату́рны, -ая, -ае.

1. гл. карыкатура.

2. перан. Смешны, недарэчны, прыдатны для карыкатуры.

К. выгляд.

|| наз. карыкату́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

burlesque [bɜ:ˈlesk] n. бурле́ск; паро́дыя, карыкату́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

karykatura

ж. карыкатура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

comical [ˈkɒmɪkl] adj. сме́шны, смехатво́рны; заба́ўны, камі́чны;

a comical picture карыкату́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Karikatúr

f -, -en карыкату́ра, шарж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Перадра́за ’крыўлянне, карыкатура’ (Бяльк.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне з суф. ‑а (< і.-е. *‑ā), які надае назоўніку значэнне абстрактнасці (Слаўскі, SP, 1, 59–60). Да пера- і дражні́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Spóttbild

n -(e)s, -er карыкату́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

caricature [ˈkærɪkətʃʊə] n.

1. карыкату́ра

2. высме́йванне; адлюстрава́нне, пака́з, перада́ча ў карыкату́рным вы́глядзе; паро́дыя, саты́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Zérrbild

n -(e)s, -er карыкату́ра, скажо́нае адлюстрава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

caricature

[ˈkærɪkətʃʊr]

1.

n.

карыкату́ра f.

2.

v.t.

прадстаўля́ць у карыкату́рным вы́глядзе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)