падзо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Брыжы, карункі, якімі абшываецца ніжні край чаго-н.

Карункавы п.

2. У архітэктуры: карніз з разьбой.

Вокны з падзорам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cornice [ˈkɔ:nɪs] n.

1. карні́з

2. на́вісь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

eaves [i:vz] n. pl. застрэ́шак; карні́з (страхі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

карни́з карні́з, -за м.; обл. гзымс, род. гзы́мса м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́ндрык, ‑а, м.

Спец. Архітэктурнае ўпрыгожанне, карніз над аконным або дзвярным праёмам будынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mantelpiece

карні́з над камі́нам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няўсе́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца ўседлівасцю. Няўседлівы вучань. □ З гнязда пад дахам птушаня малое, Няўседлівае, выйшла на карніз. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cornice

[ˈkɔrnəs]

n.

карні́з -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ляпны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да лепкі. Ляпная работа. // Зроблены з дапамогай лепкі; з вылепленымі ўпрыгожваннямі. Ляпныя арнаменты. Ляпны карніз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарні́з ’карніз’ (Шат.), ’паз у дошцы’ (Сцяшк.). Азванчэннем к‑ > г‑ з карні́з (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)