кара́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад караць.

2. Дзеепрысл. незак. ад караць.

•••

Караючая рука гл. рука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калесава́ць, калясу́ю, калясу́еш, калясу́е; калясу́й; калесава́ны; зак. і незак., каго (гіст.).

Пакараць (караць) смерцю на спецыяльным коле.

|| наз. калесава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. караць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чвартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго.

У старажытнасці: пакараць (караць) смерцю адсячэннем рук, ног і галавы.

|| наз. чвартава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

behead [bɪˈhed] v. адсяка́ць галаву́; абезгало́ўліваць (караць смерцю)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гільяцінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго.

Пакараць (караць) на гільяціне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казни́ть

1. сов. (смертной казнью) пакара́ць сме́рцю;

2. несов. (смертной казнью) кара́ць сме́рцю;

3. перен. кара́ць; (мучить) му́чыць; (бичевать) бічава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

züchtigen

vt кара́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

калесава́ць, калясую, калясуеш, калясуе; зак. і незак., каго.

Гіст. Пакараць (караць) смерцю на спецыяльным коле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́цца, ‑аецца; незак.

1. Падвяргацца пакаранню, кары. Усякае злачынства караецца па закону.

2. Зал. да караць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)