Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ríngeltanz
m -es, -tänze караго́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Рэй1 у спалуч. весці рэй ’верхаводзіць’ (ТСБМ, Байк. і Некр.). З польск.rej ’шэраг, рад’. Параўн. яшчэ чэш.rej ’танец, карагод’, в.-луж.rej ’тс’, rejewodźer ’распарадчык танцаў’. Запазыч, з с.-в.-ням.rei(e)/reige ’веснавы або летні карагод’ (сучаснае ням.Reigen ’карагод’), якое з ст.-франц.raie ’танец’ (Борысь, 513).
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тано́к ’карагод’ (Бяльк., Ян., Растарг., Арх. Вяр.), ’хаджэнне шырокімі радамі жанчын, якія ўзяліся за рукі’ (у час “ваджэння стралы”) (Земляроб. каляндар), ’карагод, танец’ (чашн., Нар. сл.), ’танец’ (Ласт.), памянш. тано́чак (тапочекъ) ’тс’ (часцей у песнях) (Нас.), мн. л. танкі ’скокі’ (Сержп. Прымхі), тано́к вадзі́ць ’харавод вадзіць’ (Нар. Гом.), танка вадзіці ’тс’ (гом., Д.-Хадак.). Да тан (гл.) пад уплывам польск.дыял.tanek ’танец’ (Фасмер, 4, 19), гл. та́нец.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
carol
[ˈkærəl]1.
n.
1) ра́дасная пе́сьня
2) сьвято́чны гімн
Christmas carols — каля́дкі
3) караго́д зь пе́сьнямі
2.
v.i.
1) сьпява́ць
2) калядава́ць
3.
v.t.
сла́віць каля́дкамі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Перага́саць (піріга́сыць) ’патаптаць’ (Юрч. СНЛ). Да пера- (гл.) і ‑гасаць, роднаснага з гойсаць (гл.). Параўн. чэш.hasati ’гойсаць’, ’несціся стрымгалоў’, hasot ’шумны танец, карагод’, ’гаўканне’, славац.hasať ’скакаць, вытанцоўваць’, польск.hasać ’тс’, ’бегаць, гарэзаваць’, укр.гаса́ти. Паводле Махэка₂ (162), звязана з hosati ’бегчы скокам’, якое з *hop‑s‑a‑ti. Генетычна роднасныя з бел.гойсаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
«ВУ́ТАЧКА»,
«Утачка-лябёдачка», бел.нар. гульнёвы танец-карагод. Муз. памер 2/4. Тэмп павольны. Зафіксаваны ў 19 ст. на Магілёўшчыне, Віцебшчыне і інш. Выконваўся пад песню («Вутачка шэра, лябёдачка бела...»). Вылучаецца разнастайнасцю харэаграфічнага малюнка і фігур: выканаўцы імітуюць рухі і звычкі качак. Харэаграфічна апрацаваны танец увайшоў у рэпертуар прафес. і самадз. калектываў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Танцо́ўка1 ’танцорка’ (Нас., Байк. і Некр.). Утворана ад танцаваць (гл.) па тыпу польск.tańcownica, tańcowniczka ’тс’ у пары з tańcownik ’танцор’. Ст.-бел.танцо́вница, тане́чница ’танцорка’ (пач. XVI ст., КГС) з’яўляюцца непасрэднымі запазычаннямі, параўн. яшчэ польск.tanecznica ’танцорка’.
Танцо́ўка2 ’апенька лугавая, жывунец падарожны’ (ваўк., Расл. св., Сярж.–Яшк.). Відаць, да папярэдняга слова, што звязана з размяшчэннем (“утварае карагод”) або са знешнім выглядам (іншая назва сухано́жка, мае часам выгнутую ножку).