капо́т​1

(фр. capot)

адкідная металічная накрыўка для аховы розных механізмаў ад пылу, вільгаці (напр. к. аўтамабіля).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

капо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. капо́та капо́ты
Р. капо́ты капо́т
Д. капо́це капо́там
В. капо́ту капо́ты
Т. капо́тай
капо́таю		 капо́тамі
М. капо́це капо́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пеньюа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У цырульнях: накідка з тканіны, якой накрываюць плечы кліентаў пры стрыжцы (спец.).

2. Лёгкі жаночы ранішні капот².

|| прым. пеньюа́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капо́та, ‑ы, ДМ ‑поце, ж.

Разм. Тое, што і капот ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bonnet [ˈbɒnɪt] n.

1. да́мскі капялю́ш; капту́р, ка́пар

2. капо́т (аўтамабіля)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hood [hʊd] n.

1. капюшо́н, капту́р

2. складны́ верх (аўтамабіля); AmE капо́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kapot, ~u

м. тэх. капот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mótorhaube

f -, -n капо́т рухавіка́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.

Абл. Прагна глядзець на каго‑, што‑н. Я доўга зырыўся на пастраляны, зрашочаны кулямі капот, пагнутую, пакарабачаную кабіну. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kapota

ж. разм. капота, капот; балахон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)