капо́т​1

(фр. capot)

адкідная металічная накрыўка для аховы розных механізмаў ад пылу, вільгаці (напр. к. аўтамабіля).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

капо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. капо́та капо́ты
Р. капо́ты капо́т
Д. капо́це капо́там
В. капо́ту капо́ты
Т. капо́тай
капо́таю		 капо́тамі
М. капо́це капо́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пеньюа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У цырульнях: накідка з тканіны, якой накрываюць плечы кліентаў пры стрыжцы (спец.).

2. Лёгкі жаночы ранішні капот².

|| прым. пеньюа́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капо́та, ‑ы, ДМ ‑поце, ж.

Разм. Тое, што і капот ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bonnet [ˈbɒnɪt] n.

1. да́мскі капялю́ш; капту́р, ка́пар

2. капо́т (аўтамабіля)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hood [hʊd] n.

1. капюшо́н, капту́р

2. складны́ верх (аўтамабіля); AmE капо́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kapot, ~u

м. тэх. капот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Mótorhaube

f -, -n капо́т рухавіка́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.

Абл. Прагна глядзець на каго‑, што‑н. Я доўга зырыўся на пастраляны, зрашочаны кулямі капот, пагнутую, пакарабачаную кабіну. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kapota

ж. разм. капота, капот; балахон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)