ка́пнуть сов., однокр. ка́пнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

копну́ть сов., однокр. капяну́ць, капну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капану́ць сов., разг., однокр., прям., перен., см. капну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kapnąć

зак. капнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

капану́ць і капяну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Разм. Тое, што і капну́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. Тое, што і капну́ць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ко́пнуць 1 ’пабегчы’ (Мат. Гом.), ’прапасці’ (Сцяшк. Сл.). Гл. капнуць.

◎ Ко́пнуць 2 ’забіць’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. капнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Капара́лка, кыпырилка ’матыка’ (рас., Шатал.) — кантамінаванае ўтварэнне ад капалка і капарнуць ’капнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

капарну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Абл. Капнуць. «А што, каб гэтай гразі нацягаць на поле, — думаў, ходзячы тут, Лабановіч. — Поле ж пустое: капарні нагою — і жоўтага пяску дастанеш». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ка́нуць ’знікнуць бясследна’ (ТСБМ, Сержп. Прымхі), ’працячы, выступіць’ (ТС). Прасл. kapnǫti ’сачыцца, выступаць’, ’капнуць, упасці’ (гл. Трубачоў, Эт. сл., 9, 147–148; Фасмер, 2, 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)