final​2 [ˈfaɪnl] adj. апо́шні; канчатко́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

definitywny

канчатковы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

беспаваро́тны, ‑ая, ‑ае.

Які не будзе зменены, канчатковы, цвёрды, поўны рашучасці. Беспаваротнае рашэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вычарпа́льны, ‑ая, ‑ае.

Усебаковы, поўны, канчатковы. Вычарпальная характарыстыка вобраза. Вычарпальны адказ. Вычарпальнае вызначэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзалюты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе канчатковы вывад, рэвалюцыю. Рэзалютыўная частка рашэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эсхатало́гія, ‑і, ж.

Кніжн. Сукупнасць рэлігійных уяўленняў пра канчатковы лёс свету і чалавека. Хрысціянская эсхаталогія.

[Ад грэч. éschatos — апошні і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

decisive [dɪˈsaɪsɪv] adj.

1. раша́ючы, канчатко́вы

2. рашу́чы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

finalize, BrE finalise [ˈfaɪnəlaɪz] v. завярша́ць; афармля́ць (канчатковы варыянт)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

terminál

a канчатко́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

endg.

= endgültig – канчатковы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)