Каміса́р ’кіруючая асоба з грамадска-палітычнымі, адміністрацыйнымі функцыямі’, ’паліцэйскі, прыстаў’ (ТСБМ), камысар (Сержп. Казкі), кыміса́р (Бяльк.), ст.-бел. комисаръ, коммисаръ (пач. XVI ст.) ’ураднік са спецыяльнымі абавязкамі’ < ст.-польск. komisarz < ням. Kommisar < с.-лац. commissarius (Булыка, Запаз., 163).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Народны камісар 7/420, 423

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ваенка́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ваенны камісар.

|| прым. ваенка́маўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

комисса́р каміса́р, -ра м.;

наро́дный комисса́р ист. наро́дны каміса́р;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

police commissioner [pəˌli:skəˈmɪʃənə] n. каміса́р палі́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

камісарыя́т, -а, М -рыя́це, мн. -ы, -аў, м.

Назва некаторых дзяржаўных і адміністрацыйных устаноў, на чале якіх стаіць камісар.

Народны к.

Ваенны к.

|| прым. камісарыя́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ваенка́м м. (вае́нны каміса́р) военко́м (вое́нный комисса́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

komisarz

м. камісар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нарка́м м., ист. (наро́дны каміса́р) нарко́м (наро́дный комисса́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

военко́м (вое́нный комисса́р) ваенка́м, -ма м. (вае́нны каміса́р);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)