каме́чыць гл. камячыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́мкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак., што.

1. Тое, што і камячыць.

2. перан. Рабіць наспех, скарачаючы, заканчваючы.

К. даклад.

|| зак. ско́мкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камшы́ць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., што.

Абл. Камячыць. Я камшыў няўдала напісаныя старонкі.. вершаў. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

miąć

незак. камячыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

miętosić

незак. мяць, камячыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

crush​2 [krʌʃ] v.

1. мяць, камячы́ць

2. ці́снуць, душы́ць, расціска́ць

3. знішча́ць, ні́шчыць, падаўля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́мкать несов.

1. камячы́ць;

2. перен. ко́мкаць;

ко́мкать докла́д ко́мкаць дакла́д.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смина́ть несов.

1. зміна́ць, мяць; (комкать) скаме́чваць, камячы́ць;

2. воен. зло́мліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kníttern

vt камячы́ць, мяць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

knüllen

vt мяць, камячы́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)