обсе́чка ж. (действие) абсяка́нне, -ння ср.;

обсе́чка ка́мня абсяка́нне ка́меня;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лал, ‑у, м.

Уст. Старая назва каштоўнага чырвонага каменя шпінелі.

[Перс. lál.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ЗЕРНЯЦЁРКА,

старажытнае прыстасаванне для расцірання зерня на муку або атрымання круп. Складалася з масіўнага ніжняга плоскага каменя-валуна, на рабочай паверхні якога рабілася паглыбленне, куды насыпалі зерне для апрацоўкі, і меншага верхняга каменя-цёрачніка. На тэр. Беларусі З. з’явілася ў эпоху неаліту. Найб. пашырэнне мелі ў жал. веку (7—6 ст. да н.э. — 8 ст. н.э.).

т. 7, с. 63

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

літагра́фія, -і, ж.

1. Друкаванне з плоскай паверхні каменя, на якой зроблены малюнак.

2. Прадпрыемства, дзе друкуюць такім спосабам.

3. Малюнак, зроблены такім спосабам.

|| прым. літагра́фскі, -ая, -ае і літаграфі́чны, -ая, -ае.

Літаграфскі камень.

Літаграфічны партрэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшчэ́п, ‑а, м.

Кавалак, адшчапаны ад чаго‑н. Адшчэп каменя. Дошка з адшчэпам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмурава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Пабудаваць з каменя ці з цэглы; вымураваць. Адмураваць дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́тачанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вытачанага. Бровы надавалі верхняй палове твару выгляд цвёрдай вытачанасці з каменя. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Тое, што і пхацца. Людзі душыліся, піхаліся, імкнуліся стаць бліжэй да каменя. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камене... (а таксама каменя...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая па значэнню адпавядае слову камень, напрыклад: каменеапрацоўчы, каменедрабілка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крутава́ты, ‑ая, ‑ае.

Даволі круты. Крутаваты пад’ём. □ Цяжка ўзыходзіць да Вялікага Каменя ад рэчкі: крутаватая, старчма ўзнятая сцежка. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)