Ла́дан ’пахучая смала, якая выкарыстоўваецца для абкурвання’ (ТСБМ). Укр., рус. ладан, ст.-рус. ладанъ, якое з грэч. λάδανον ’ладан’ < ст.-грэч. λήδανον, іан. λάδανον ’араматычная камедзь з куста’, λῇδος < араб. lādan (Фасмер, 2, 447; Бернекер, 1, 682). Сюды ж ладанка ’торбачка з ладанам’, ’пасудзіна, у якой спальваюць ладан’ (ТС). Параўн. лаўда́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гумікапа́л

(ад лац. gummi = камедзь + капал)

смала, якая выкарыстоўваецца для вырабу лакаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гумо́за

(фр. gommose, ад лац. gummi = камедзь)

ліпкі каляровы пластыр, які выкарыстоўваецца для грыму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гу́ма​2

(лац. gummi = камедзь)

пухлінападобнае разрастанне тканак розных органаў, характэрнае для позніх перыядаў сіфілісу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гамо́з

(ад фр. gomme = камедзь)

хвароба раслін, якая выклікаецца неспрыяльнымі ўмовамі асяроддзя, раненнямі, насякомымі і мікраарганізмамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гумо́з

(фр. gommose, ад лац. gummi = камедзь)

хвароба раслін, якая заключаецца ў моцным выдзяленні гумі, камедзі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэгумава́ць

(ад дэ- + лац. gummi = камедзь, клей)

выдаляць клей з натуральнага шоўку кіпячэннем у растворы мыла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гумігу́т

(ад лац. gummi = камедзь + gutta = кропля)

млечны сок некаторых трапічных дрэў, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы, жывапісе, медыцыне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трагака́нт

(гр. tragakantha)

від астрагала, пашыраны ў Сярэд. і Паўд. Азіі, а таксама ў Паўд. Еўропе; дае камедзь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГУМІАРА́БІК

(ад гумі + лац. arabicus аравійскі),

камедзь арабская, празрыстая вязкая вадкасць, якую выдзяляюць розныя віды акацый і якая зацвердзявае на паветры. Уяўляе сабой комплекс поліцукрыдаў, у саставе якіх глюкоза, арабіноза, рамноза, глюкуронавыя к-ты. Раней гуміарабік выкарыстоўвалі ў медыцыне як сродак, што памяншае раздражненне слізістых абалонак пры выкарыстанні некат. лекаў, для прыгатавання пілюль і эмульсіі у прам-сці — у якасці клеючага рэчыва і як стабілізатар некат. злучэнняў. З развіццём хіміі палімераў гуміарабік практычна страціў сваё прызначэнне.

т. 5, с. 532

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)