военача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Вайсковы або флоцкі начальнік, камандзір (звычайна вышэйшы). Вопытны в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

камандзі́рскі, -ая, -ае.

1. гл. камандзір.

2. перан. Уласцівы камандзіру, начальніцкі. К. голас. К. тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

рота, , ж.

Падраздзяленне ў пяхоце і некаторых іншых родах войск, якое ўваходзіць у склад батальёна.

  • Камандзір роты.
  • Санітарная р.
  • Цэлая р. каго-н. (перан. надта многа).

|| прым. ротны, .

  • Р. камандзір.
  • Загад ротнага (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

узвод1, , м.

Падраздзяленне роты, эскадрона або батарэі.

|| прым. узводны, .

  • Узводны (наз. узводны камандзір).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кам...2

Першая частка складаных слоў са знач.:

  1. камандны, напр. камсастаў;

  2. камандзір, напр. кампалка, камроты, камузвода.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

карпусны́ корпусно́й;

к. камандзі́р — корпусно́й команди́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

батальён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вайсковае падраздзяленне, у склад якога ўваходзіць некалькі рот. Бессмяротны б. Санітарны б.

|| прым. батальённы, -ая, -ае. Б. камандзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

камба́т, ‑а, М ‑баце, м.

1. Камандзір батальёна.

2. Камандзір батарэі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корпусно́й воен. карпусны́;

корпусно́й команди́р карпусны́ камандзі́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

батальён, , м.

Вайсковае падраздзяленне, у склад якога ўваходзіць некалькі рот і спецыяльных узводаў.

  • Бессмяротны б.
  • Санітарны б.

|| прым. батальённы, .

  • Б. камандзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)