Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dłubać się
незак.калупацца; марудзіць; кешкацца;
~ć w nosie (zębach) — калупацца ў носе (зубах)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пакалупа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм.Калупацца некаторы час. Пакалупацца ў пяску. □ Коля нешта пакалупаўся ў маторы, потым зайшоў са свайго боку і адчыніў дзверцы.Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
длу́бацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Абл.Калупацца, дастаючы што‑н. адкуль‑н. — Потым, бачу, сарока на кучу прыляцела. Села на самы верх, пакруцілася, паківала хвастом і пачала длубацца ў гнаі.Ляўданскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ны́прыць ’цікаваць’: ныпрыць, па сялі ходзячы, дзе які дымок угледзець (карэл., Марц.). Магчыма, балтызм, параўн. літ.пу́ргіоіі, суадноснае з niprinti ’калупацца; карпатліва працаваць’ і пад.
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Раскабы́рдзіць ’увесці ў злосць’ (Юрч.), сюды ж раскабырдзіцца, раскабырджаны. Параўн. скапу́рыцца, скапы́рдзіцца ’памерці’ (Сцяшк. Сл.), рус.дыял.закопу́рдиться ’тс’, якія Гарачава звязвае з рус.копурять ’капаць, калупаць’, серб. і харв.kopòrati, kopirati, kopàrati ’рухацца, капашыцца, калупацца, рыцца’ < прасл.*kop‑ з r‑пашырэннем (Гарачава, Этимология–1985, 63), пры гэтым, аднак, застаюцца семантычныя цяжкасці.