Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кале́цтва, ‑а, н.
1. Пашкоджанне арганізма, якое робіць цяжкім або немагчымым яго нармальнае функцыяніраванне. [Арлоўскі] радаваўся, што, не зважаючы на цяжкае калецтва, ён яшчэ патрэбен людзям.Паслядовіч.Нават каб і мог ён [Зыгмунт] дзе-небудзь знайсці работу, дык не можа з-за свайго калецтва стаць на яе.Чорны.// Псіхічны стан арганізма з такім пашкоджаннем. Ласкавасць ад усяго свету, а не ад аднаго толькі чалавека, выратуе дзіцячую душу ад псіхалагічнага калецтва.Чорны.
2.Калечанне, знявечанне. Пасля калецтва прыкра было бачыць князю кухара з заткнутым вухам, і ён ніколі ўжо не гукаў яго на параду аб стравах.Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скажэ́ннен. Entstéllung f -, -en; Verzérrung f -, -en (скрыўленне, тэх. дэфармацыя); Verstümmelung f -, -en (напр.тэксту); Verúnstaltung f -, -en (калечанне, гаджанне, псаванне); Verfórmung f -, -en (дэфармацыя); Verfälschung f -, -en (наўмысна);
скажэ́нне сэ́нсу Sínnentstellung f -;
без скажэ́ннярадыё verzérrungsfrei;
скажэ́нне адлюстрава́ння Bíldverzerrung f;
вы́правіць скажэ́ннерадыё entzérren
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)