дакалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., што.

Скончыць калаціць што‑н. Дакалаціць яблыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

позна́бливать несов., безл. (тро́хі) трэ́сці, (тро́хі) калаці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пракалаці́ць, ‑калоціць; зак., каго.

Калаціць некаторы час (пра холад, страх і пад.). Ліхаманка пракалаціла яго ўвесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

колоти́ть несов.

1. (бить) біць;

2. (трясти) калаці́ць, трэ́сці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазноби́ть сов.

1. безл. пача́ць трэ́сці, пача́ць калаці́ць, затрэ́сці, закалаці́ць;

меня́ (его́) зазноби́ло мяне́ (яго́) пачало́ трэ́сці (калаці́ць);

2. (заморозить) обл. замаро́зіць, застудзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дро́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Стукаць, калаціць. Дрогаць у дзверы. // безас. Трэсці. [Дзмітрый] туга прытарочыў парашутыста да броні. Каб не дрогала ў галаву, падклаў пад ніз яго ж мундзір. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tłuc

незак.

1. таўчы;

tłuc cukier — таўчы цукар;

2. біць, калаціць;

tłuc we drzwi — калаціць у дзверы;

3. біць; разбіваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pound​2 [paʊnd] v.

1. (at/against/on) мо́цна біць, груката́ць, калаці́ць (па чым-н.)

2. мо́цна бі́цца, калаці́цца (пра сэрца)

3. (out) мо́цна ігра́ць на музы́чным інструме́нце

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Падкалато́віць ’падгаварыць’ (Касп.). Да калатоўка (гл. у артыкуле калаціць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

obtłukiwać

незак.

1. адбіваць; адколваць;

2. разм. біць; калаціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)