Сынык-кала (мінарэт) 2/82
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Кала з стацыяй 4/360—361 (укл.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
ДЖАНБА́С-КАЛА́, Джанбаскала,
руіны крэпасці (4 ст. да н.э. — 1 ст. н. э.) у пустыні Кызылкум (Узбекістан). Абарончыя сцены ўтваралі прамавугольнік памерам 200 м × 170 м, заняты жылымі пабудовамі, падзеленымі на 2 кварталы. У 1939 праведзены раскопкі, расчышчаны жылыя памяшканні і рэшткі абшчыннага свяцілішча агню. Насельніцтва займалася земляробствам і жывёлагадоўляй.
т. 6, с. 87
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АРЭ́Н-КАЛА́,
гарадзішча старажытнага горада Байлакана (за 15 км ад горада Байлаган) у Азербайджане. Горад пабудаваны на мяжы 5—6 стагоддзяў недалёка ад сутокаў Куры і Аракса як апорны пункт дзяржавы Сасанідаў на гандл. шляху з Закаўказзя на Блізкі Усход. Раскопкамі выяўлены рэшткі першапачатковай прамавугольнай крэпасці. Яе сцены даўжынёй 2,5 км змураваны з буйной сырцовай цэглы (пазней абкладзены абпаленай цэглай), у 11—13 стагоддзях захаваліся толькі ў паўднёва-ўсходняй частцы крэпасці (даўжынёй 1,5 км). Раскапаны рэшткі больш як 30 крапасных вежаў, багатых гарадскіх жытлаў, жылыя і рамесніцкія кварталы. У 1221 крэпасць разбурана мангольскім войскам.
т. 2, с. 13
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сако́л, -кала́, мн. -калы́, -кало́ў, м. (разм.).
Тое, што і сокал.
◊
Гол як сакол — надта бедны, нічога не мае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ко́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ко́л |
калы́ |
| Р. |
кала́ |
кало́ў |
| Д. |
калу́ |
кала́м |
| В. |
ко́л |
калы́ |
| Т. |
кало́м |
кала́мі |
| М. |
кале́ |
кала́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спле́скваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.
Тое, што і пляскаць.
|| зак. спляска́ць, спляшчу́, спле́шчаш, спле́шча; спле́шчам, спле́шчаце, спле́шчуць; спляска́ў, -ка́ла; спляшчы́; спляска́ны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сако́л, ‑кала, м.
Разм. Тое, што і сокал.
•••
Гол як сакол гл. голы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́лы, -лаў (ед. ка́ла ж.) бот. ка́ллы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
kalia
ж. бат. кала; капытнік (Zantedeschia)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)