Verbum

анлайнавы слоўнік

сако́л, -кала́, мн. -калы́, -кало́ў, м. (разм.).

Тое, што і сокал.

◊

Гол як сакол — надта бедны, нічога не мае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спле́скваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Тое, што і пляскаць.

|| зак. спляска́ць, спляшчу́, спле́шчаш, спле́шча; спле́шчам, спле́шчаце, спле́шчуць; спляска́ў, -ка́ла; спляшчы́; спляска́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сако́л, ‑кала, м.

Разм. Тое, што і сокал.

•••

Гол як сакол гл. голы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́лы, -лаў (ед. ка́ла ж.) бот. ка́ллы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kalia

ж. бат. кала; капытнік (Zantedeschia)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стожа́р м., обл. жэ́рдка, -кі ж., кол, род. кала́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праблі́скаць сов. проблесте́ть, проблиста́ть, просверка́ть;

~кала мала́нка — просверка́ла мо́лния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кол, кала́, мн. калы́, кало́ў, м.

Завостраная на канцы палка, шост.

Часаць кляновы к.

◊

Хоць кол на галаве чашы каму — пра ўпартага, няўступчывага чалавека, які не паддаецца ўгаворам.

|| памянш. кало́к, калка́, мн. калкі́, калко́ў, м., кало́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. і ко́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дуби́нка ж. дубі́нка, -кі ж., кол, род. кала́ м., дручо́к, -чка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)