ка́зань, ‑і, ж.

Тое, што і казанне (у 2 знач.). Выйшаў поп, Казань ён пачаў, павёў пра бога, Пра зямлю, Пра неба, Пекла, Рай. Бялевіч.

•••

Казань казаць гл. казаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bespeak [bɪˈspi:k] v. (bespoke, bespoken) lit. пака́зваць, каза́ць; гавары́ць пра (перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

baldly [ˈbɔ:ldli] adv. адкры́та, пра́ма;

put it baldly каза́ць пра́ма, без хі́трыкаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

по́пусту, прысл.

Разм. Дарэмна, марна. Васіль не пярэчыў. Чаго казаць попусту. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гова́ривать несов., многокр., разг. (ча́ста, не раз) гавары́ць (каза́ць).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ат, выкл.

1. Пры перадачы непрыемнасці, адчаю. —

Ат, усё роўна!

2. Пры перадачы бестурботнасці, нядбаласці. —

Ат, што пра тое казаць.

Ат, што там доўга гаварыць...

3. Пры выказванні нязгоды, рашучага адмаўлення. —

Ат, не крывіце душой.

4. Пры выказванні прыкрасці, незадаволенасці. —

Ат, знайшлі каго слухаць!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́тавая, ‑ай, ж.

Жонка брата. Пасля ж прыйшлося рознае пачуць ад брата, а ад братавай, — што і казаць... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

avow

[əˈvaʊ]

v.t.

прызнава́цца, шчы́ра каза́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

aver

[əˈvɜ:r]

v.t.

сьцьвярджа́ць, каза́ць, упэ́ўніваць, запэ́ўніваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бо́ўдзіла, ‑а, н.

Разм. пагард. Пра чалавека разумова адсталага; недарэка. Стаю, як боўдзіла якое, не ведаючы, што казаць і што рабіць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)