sermon [ˈsɜ:mən] n.

1. про́паведзь, ка́зань;

preach a sermon прамаўля́ць ка́зань

2. infml павуча́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kazan

[kəˈzæn]

г. Каза́нь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

про́поведь прям., перен. про́паведзь, -дзі ж., ка́зань, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ко́зарыца ’сухая трава’ (Сцяшк. Сл.). Да каза2 ці казань

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каза́льніца, ‑ы, ж.

Уст. Амбон. Не веру купленым прарокам, Што з казальніц за грошы лгуць І сочаць прагавітым вокам, Скуль больш чырвонцаў ім нясуць. Купала. Ксёндз узышоў на балкон-казальніцу, адкашляўся і пачаў гаварыць казань. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асна́цкі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае дачыненне да аснача, аснацтва. Аснацкая песня. □ І долечку сірочую хрысціла бабка з вокан, каб толькі не сурочыла зайздрослівае вока. Ды вытрымка аснацкая яго [Ульянава] вяла ў навуку па Волзе ўверх: юнацкая Казань шуміць на вулках. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sermn

m -s, -e

1) рэл. каза́нне, ка́зань

2) разм. су́мная ле́кцыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sermon

[ˈsɜ:rmən]

n.

1) ка́зань, про́паведзь, наву́ка f. (рэлігі́йная)

to preach a sermon — прамаўля́ць ка́зань

2) павуча́ньне, настаўле́ньне n.

After the guests left, the boy got a sermon on table manners — Калі го́сьці пайшлі́, хлапе́ц вы́слухаў павучэ́ньне, як трыма́цца за стало́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kazanie

kazani|e

н. казань, пропаведзь;

wygłaszać ~e — казаць казань; прапаведваць;

prawić komu ~e перан. чытаць мараль (натацыю) каму;

siedzieć jak na tureckim ~u — сядзець дурань дурнем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Плынь ’рух вады ў рэчышчы’, ’вада, якая цячэ’, ’мноства, маса чаго-небудзь, што рухаецца ў адным, напрамку’ (ТСБМ, Гарэц., Др.-Падб., Нас., Касп., Бяльк.), ’плаванне’ (Нас.), рус. смал. плынь ’моцная плынь ракі’. Арэальнае аддзеяслоўнае (ад плыць — гл.) утварэнне з суф. -нь з працэсуальным значэннем, як сховань, ка́зань, стынь, стоянь і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)