ка́зань, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Тое, што і казанне (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Каза́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Каза́нь
Р. Каза́ні
Д. Каза́ні
В. Каза́нь
Т. Каза́нню
М. Каза́ні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́зань

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. ка́зань ка́зані
Р. ка́зані ка́заней
ка́заняў
Д. ка́зані ка́заням
В. ка́зань ка́зані
Т. ка́занню ка́занямі
М. ка́зані ка́занях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Каза́нь г. Каза́нь, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́зань ж. про́поведь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́зань, ‑і, ж.

Тое, што і казанне (у 2 знач.). Выйшаў поп, Казань ён пачаў, павёў пра бога, Пра зямлю, Пра неба, Пекла, Рай. Бялевіч.

•••

Казань казаць гл. казаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Казань

т. 7, с. 415

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Каза́нь ж Kasán n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

казань

Том: 14, старонка: 222.

img/14/14-222_1474_Казань.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

каза́нне н, ка́зань ж рэл Prédigt f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)