кадзь ж. ка́дка, бо́чка (большая)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́бел, -бла м. ка́дка с кры́шкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каду́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Невялікая кадзь; кадка. Поруч, у дзвюх кадушках ляжалі пахучыя антонаўкі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́жка ж.

1. (для закваски теста) квашня́, дежа́;

2. ка́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

долбёнка ж., обл. даўбёнка, -кі ж.; (кадка) ка́даўб, -ба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kübel

m -s, -

1) цэ́бар, ка́дка

2) тэх. коўш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

квашня́ ж.

1. (кадка) дзяжа́, -жы́ ж.;

2. (тесто) це́ста, -та ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Квашня́ ’залішне кіслае, кісляціна’ (Жыв. сл.), ’кадка з-пад кваса’ (Касп.). Слова ў другім значэнні (ёмістасць) утворана паводле рэгулярнай мадэлі з ‑ня‑суфіксацыяй (Сцяцко, Афікс. наз., 166).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Забёнка ’невялікая кадка’ (Касп.). Рус. дыял. паўн. зобёнка ’кош’, краснаяр. ’каробка для солі’, перм. ’кораб, кош’, ст.-рус. зобенка ’торба, кош, мера’ (XVI ст.) памянш. з суф. ‑к‑ ад зобня ’тс’, утворанага ад зоб ’сыпучы корм’. Гл. зобка, зоб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бук​II м., обл.

1. (щёлок для стирки белья) луг, род. лу́гу м.;

2. (кадка для бучения) жлу́кта, -та ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)