з’е́зджваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да з’ездзіць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’е́зджаны

1. изъе́зженный; исколешённый;

2. изъе́зженный;

1, 2 см. з’е́здзіць 2, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шко́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

Прыносіць шкоду¹ (у 1 знач.).

Алкаголь шкодзіць здароўю.

◊

Не шкодзіць або не шкодзіла б каму з інф. — неабходна, нядрэнна б зрабіць што-н.

Не шкодзіла б нам з’ездзіць на мора.

|| зак. нашко́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́звацца, ‑завуся, ‑завешся, ‑завецца; зак.

Добраахвотна згадзіцца выканаць што‑н. Вызвацца ў разведку. □ Якуб Вастроў, малады хлопец, вызваўся з’ездзіць да барака прывезці вады. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непро́чь в знач. сказ., разг. не ад таго́ (каб…); не су́праць;

он непро́чь съе́здить в го́род ён не су́праць з’е́здзіць у го́рад, ён не ад таго́, каб з’е́здзіць у го́рад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изъе́здить сов.

1. (объездить) разг. аб’е́здзіць, вы́ездзіць;

2. (испортить ездой) з’е́здзіць; (дорогу) раз’е́здзіць; разбі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпява́нне, ‑я, н.

Царкоўны абрад, які выконваецца над нябожчыкам перад пахаваннем. А бацюшка параіў з’ездзіць у другі прыход, калі [Андрэй] хоча, каб хлопчык з адпяваннем быў пахаваны. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hínfahren

*

1.

vt адво́зіць

2.

vi (s)

1) з’е́здзіць, пае́хаць (куды-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пракаці́цца, -качу́ся, -ко́цішся, -ко́ціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Перамясціцца куды-н. коцячыся.

Сляза пракацілася па твары.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Раздацца (пра раскацістыя гукі).

Пракаціўся гром.

3. Праехацца для забавы, з’ездзіць куды-н. ненадоўга.

П. на самакаце.

|| незак. прако́чвацца, -аецца (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

з’е́зджаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад з’ездзіць (у 2 знач.).

2. у знач. прым. Сапсаваны доўгай або неакуратнай яздой. З’езджаныя шыны. □ [Пніцкі] цэлую.. вясну не браўся за пугу, каб наганяць свайго з’езджанага каня. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)