Érdachse

f - зямна́я вось

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Érdkruste

f - зямна́я кара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Érdrinde

f - зямна́я кара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

geographic axis

зямна́я вось

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

атмасфе́ра, -ы, ж.

1. Газападобная абалонка Зямлі і некаторых іншых планет.

Зямная а.

2. перан. Навакольныя ўмовы, абставіны, асяроддзе.

А. даверу.

А. дружбы і супрацоўніцтва.

3. Адзінка вымярэння ціску газаў.

Ціск у сто атмасфер.

|| прым. атмасфе́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паўночны полюс,

пункт, у якім Зямная вось перасякае яе паверхню ў Паўн. паўшар’і.

т. 12, с. 228

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

со́нечна-зямны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. со́нечна-зямны́ со́нечна-зямна́я со́нечна-зямно́е со́нечна-зямны́я
Р. со́нечна-зямно́га со́нечна-зямно́й
со́нечна-зямно́е		 со́нечна-зямно́га со́нечна-зямны́х
Д. со́нечна-зямно́му со́нечна-зямно́й со́нечна-зямно́му со́нечна-зямны́м
В. со́нечна-зямны́ (неадуш.)
со́нечна-зямно́га (адуш.)		 со́нечна-зямну́ю со́нечна-зямно́е со́нечна-зямны́я (неадуш.)
со́нечна-зямны́х (адуш.)
Т. со́нечна-зямны́м со́нечна-зямно́й
со́нечна-зямно́ю		 со́нечна-зямны́м со́нечна-зямны́мі
М. со́нечна-зямны́м со́нечна-зямно́й со́нечна-зямны́м со́нечна-зямны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кара́, -ы́, ж.

1. Паверхневая частка ствала, галін і кораня дрэвавых раслін.

К. бярозы.

2. чаго або якая. Верхні цвёрды слой на чым-н.

Ледзяная к.

○

Зямная кара — верхняя цвёрдая абалонка Зямлі.

Кара вялікіх паўшар’яў галаўнога мозга; кара галаўнога мозга — паверхневы слой галаўнога мозга ў вышэйшых пазваночных і чалавека.

|| прым. каравы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

axis

[ˈæksɪs]

n., pl. axes

вось f.

the earth’s axis — зямна́я вось

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вось¹, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Шпень ці тонкі вал, на якім трымаюцца колы, часткі машын або механізмаў.

Пярэдняя в.

2. Уяўная прамая лінія, якая праходзіць цераз геаметрычную фігуру або якое-н. цела і валодае толькі ёй характэрнымі ўласцівасцямі (спец.).

В. сіметрыі.

В. вярчэння.

Зямная в.

3. перан. Стрыжань якіх-н. падзей.

В. палітычнага жыцця.

|| прым. во́севы, -ая, -ае і асявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)