ząbczasty

зубчасты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

trybowy

зубчасты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зубча́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і зубчасты. Зубчатае кола. □ Цямнее край зубчаты бору. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храпаві́к, ‑а, м.

Спец. Зубчасты механізм, які перадае вярчэнне толькі ў адным кірунку; храпавы механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удалечыні́, прысл.

На значнай адлегласці, далёка. Дзесьці ўдалечыні цямнее зубчасты грэбень лесу. Шыловіч. Удалечыні бліснуў промень пражэктара. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

indented

[ɪnˈdentəd]

adj.

уці́снуты, вы́шчарблены, вы́зублены; зубча́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gezáhnt

a зубча́сты, з зу́бчыкамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Карбо́ўка ’драўляны зубчасты валік або кольца для ціснення штрыхоў на сырым посудзе’ (Крыв., Вяр.), да карбаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zębaty

1. зубасты;

2. тэх. зубчасты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пачырване́лы, ‑ая, ‑ае.

Які пачырванеў, стаў чырвоным. [Хведар] стаяў перад .. [Нінай] пачырванелы і разгублены. Чарнышэвіч. Лес быў не так далёка. Сіні зубчасты верх яго добра акрэсліваўся на пачырванелым небасхіле. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)