demolish [dɪˈmɒlɪʃ] v.

1. разбура́ць, разва́льваць; знішча́ць

2. зно́сіць, руйнава́ць (будынак)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зно́сіцца ​1, ‑сіцца; незак.

Зал. да зносіць.

зно́сіцца ​2, зношуся, зносішся, зносіцца.

Незак. да знесціся ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзек, -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. здзекавацца.

2. Злая, зневажальная насмешка, а таксама зневажальны ўчынак ці паводзіны ў адносінах да каго-, чаго-н.

Зносіць здзекі ад каго-н.

|| прым. здзе́клівы, -ая, -ае.

Здзеклівая ўсмешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wyburzać

незак. ламаць; бурыць; зносіць;

wyburzać stare dzielnice — зносіць стары раён

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сна́шивать​II несов., разг. зно́сіць; см. сноси́ть​III 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знасі́ць¹, знашу́, зно́сіш, зно́сіць; зно́шаны; зак., што.

Доўгай носкай зрабіць непрыгодным.

З. сукенку.

◊

Не знасіць галавы каму (разм.) — не мінуць пакарання, не ўцалець, загінуць з-за сваёй неасцярожнасці, свавольства і пад.

|| незак. зно́шваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зно́шванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tolerować

незак. цярпець, зносіць; дапускаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

house wrecker

рабо́тнік, які́ зно́сіць дамы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

уноси́ть несов.

1. (брать с собой) не́сці; (выносить) выно́сіць; (относить) адно́сіць; (сносить вниз) зно́сіць; (заносить) зано́сіць;

2. (похищать) разг. кра́сці, зно́сіць;

3. перен. (отнимать, поглощать) адбіра́ць, браць;

4. прям., перен. (перемещать, увлекать) не́сці, зно́сіць, зано́сіць; см. унести́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знасі́ць ​1, знашу, зносіш, зносіць; зак., што.

Носкай, доўгім карыстаннем прывесці ў непрыгоднасць (абутак, адзенне). Знасіць боты. □ [Леўчык] ніколі добра не з’еў, не знасіў добрай адзежыны, а ў самога свіран дабра гніе. Чарнышэвіч.

•••

Не знасіць галавы — не мінуць пакарання, не ўцалець каму‑н.: загінуць.

знасі́ць ​2, знашу, зносіш, зносіць; зак., каго-што.

Занесці куды‑н. і прынесці назад. Знасіць дзіця ў бальніцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)