сінкрэты́чны, -ая, -ае (кніжн).
1. гл. сінкрэтызм.
2. Злітны, нерасчлянёны ў сваім зыходным, першапачатковым стане.
Сінкрэтычная рэлігія.
Сінкрэтычнае цэлае.
3. Які вызначаецца эклектызмам, знешняй злучанасцю таго, што ўнутрана не злучана.
Сінкрэтычныя тэорыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эстэтыза́цыя, ‑і, ж.
Наданне чаму‑н. прыгожай знешняй формы, эстэтычная ідэалізацыя чаго‑н. Эстэтызацыя тэхнікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фрагмента́рнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць фрагментарнага. У самой знешняй фрагментарнасці паэмы [«Каліноўскі»] ёсць глыбокая прадуманасць і логіка. Бугаёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэфарма́цыя, ‑і, ж.
Змяненне формы, аб’ёму, памеру чаго‑н. пад уздзеяннем знешняй сілы. Дэфармацыя металаў. Дэфармацыя цела.
[Ад лац. deformatio — скажэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заме́жны, -ая, -ае.
1. Які знаходзіцца за мяжой, іншаземны, зарубежны.
Замежныя дзяржавы.
2. Які адносіцца да іншай дзяржавы.
Замежныя тавары.
Замежная мова.
Замежная камандзіроўка (за мяжу, за граніцу).
3. Які мае адносіны да знешняй палітыкі.
Міністэрства замежных спраў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ВЫ́МУШАНЫЯ ВАГА́ННІ,
ваганні, якія ўзнікаюць у сістэме пад дзеяннем пераменнай знешняй сілы. Напр., ваганні мех. канструкцый пад дзеяннем пераменнай нагрузкі, мембраны тэлефона пад дзеяннем магн. поля і інш. Уласцівасці вымушаных ваганняў залежаць ад характару знешняй сілы і ўласцівасцей самой сістэмы.
Пад дзеяннем знешняй сілы ў сістэме адначасова ўзнікаюць уласныя ваганні і вымушаныя ваганні. Праз пэўны час уласныя ваганні затухаюць і ў сістэме ўсталёўваюцца вымушаныя ваганні. Амплітуда іх большае з павелічэннем амплітуды знешняй сілы і з памяншэннем трэння (супраціўлення) у сістэме пры мех. (электрычных) ваганнях і рознасці паміж частатой змены знешняй сілы і частатой уласных ваганняў. Пры супадзенні частаты знешняй сілы і частаты ўласных ваганняў настае рэзананс.
т. 4, с. 314
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ру́стыка, ‑і, ж.
Спец. Абліцоўка будынка каменем з груба абчасанай ці выпуклай знешняй паверхняй, якая стварае ўражанне масіўнасці, манументальнасці будынка.
[Ад лац. rusticus — грубы, неапрацаваны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руст, ‑а, М ‑сце, м.
Спец. Камень з груба абчасанай ці выпуклай знешняй наверхняй, які скарыстоўваецца пры кладцы і абліцоўцы будынкаў.
[Ад лац. rusticus — грубы, неапрацаваны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
херуві́мскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да херувіма.
2. перан. Разм. Які адрозніваецца знешняй прыгажосцю; падобны да херувіма. Херувімскі выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэфармава́цца, ‑муецца; зак. і незак.
1. Змяніць (змяняць) сваю форму, аб’ём, памер пад уздзеяннем знешняй сілы.
2. толькі незак. Зал. да дэфармаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)