руст, ‑а, М ‑сце, м.
Спец. Камень з груба абчасанай ці выпуклай знешняй наверхняй, які скарыстоўваецца пры кладцы і абліцоўцы будынкаў.
[Ад лац. rusticus — грубы, неапрацаваны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)