зна́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зна́вец зна́ўцы
Р. зна́ўца зна́ўцаў
Д. зна́ўцу зна́ўцам
В. зна́ўца зна́ўцаў
Т. зна́ўцам зна́ўцамі
М. зна́ўцу зна́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заканазна́вец, -зна́ўца, мн. -зна́ўцы, -зна́ўцаў, м.

Знаток законаў, юрыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

літаратуразна́вец, -зна́ўца м. литературове́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

музыказна́вец, -зна́ўца м. музыкове́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заканазна́вец, -зна́ўца м. законове́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пушкинове́д пушкіназна́вец, -зна́ўца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́тык, -а, мн. -і, -аў, м.

Палітычны дзеяч, асоба, якая займаецца пытаннямі палітыкі; знаўца палітыкі.

Дальнабачны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стратэ́г, -а, мн. -і, м.

Знаўца стратэгіі (у 1 і 2 знач.).

Маёр лічыўся лепшым стратэгам і тактыкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

краязна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст па краязнаўству; знаўца якога‑н. краю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зна́вец (род. зна́ўца) м. знато́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)