veränderlich

a зме́нны, пераме́нны, пераме́нлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áustauschbar

a зме́нны; які́ мо́жа быць заме́нены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áuswechselbar

a

1) змяня́льны, заме́нны

2) зме́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

convertible​2 [kənˈvɜ:təbl] adj.

1. абарача́льны, зме́нны, заме́нны

2. адкідны́; складны́;

a convertible sofa складна́я кана́па;

a convertible seat адкідно́е сядзе́нне

3. finance абарача́льны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

камбія́льны

(ад н.-лац. cambium = абмен, змена)

абменны, зменны;

к-ыя клеткі — клеткі, якія пастаянна абнаўляюць тканку ў чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ма́йстар, -тра, мн. -тры́, -тро́ў, м.

1. Спецыяліст у якім-н. рамястве, у якой-н. галіне вытворчасці.

М. па абутку.

Выдатны м.

2. Кіраўнік асобнага ўчастка вытворчасці, цэха.

Зменны м.

3. Чалавек, які дасягнуў высокага майстэрства ў сваёй справе.

М. жывапісу.

4. Званне, якое прысвойваецца выдатным спартсменам, а таксама асоба, якая мае такое званне.

М. спорту.

5. на што і з інф. Аб лоўкім, здатным да чаго-н. чалавеку (разм.).

М. на розныя штукі.

|| ж. майстры́ха, -і, ДМ -ры́се, мн. -і, -ры́х (да 1 і 5 знач.).

|| прым. майстро́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скользя́щий

1. прич. які́ (што) слі́згае, які́ (што) слі́згаецца, які́ (што) слізгаці́ць; які́ (што) ко́ўзаецца; які́ (што) плыве́; см. скользи́ть;

2. прил. (двигающийся скольжением) слізго́тны, ко́ўзкі;

скользя́щий затво́р винто́вки слізго́тны (ко́ўзкі) затво́р вінто́ўкі;

3. прил. (плавный) пла́ўны;

скользя́щая похо́дка пла́ўная хада́;

4. прил. (меняющийся) зме́нны; (подвижной) рухо́мы;

скользя́щий гра́фик зме́нны гра́фік;

скользя́щие тари́фы зме́нныя тары́фы;

скользя́щая шкала́ рухо́мая шкала́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wymienny

wymienn|y

1. абменны, менавы;

wartość ~a эк. менавая вартасць;

2. замяняльны; зменны;

części ~e тэх. зменныя часткі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábwechselnd

1.

a зме́нлівы, зме́нны

mit ~em Erfólg — з пераме́нным по́спехам

2.

adv па чарзе́, то адзі́н то другі́; упярэ́мешку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ма́йстар

(польск. majster < ням. Meister, ад лац. magister = кіраўнік, настаўнік)

1) спецыяліст у якім-н. рамястве, у якой-н. галіне вытворчасці;

2) кіраўнік асобнага ўчастка вытворчасці (напр. зменны м.);

3) чалавек, які дасягнуў высокага майстэрства ў сваёй справе (напр. м. мастацкага слова);

4) званне, якое прысвойваецца спартсменам, якія дасягнулі пэўных вынікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)