случа́ть несов. злуча́ць, злу́чваць, спаро́ўваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лучы́ць¹, лучу́, лу́чыш, лу́чыць; незак., каго-што (разм.).

Злучаць, яднаць.

Родная мова лучыць усе прадметы школьнага курса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

соединя́ть несов.

1. злуча́ць;

2. перен. спалуча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. злучу́ злу́чым
2-я ас. злу́чыш злу́чыце
3-я ас. злу́чыць злу́чаць
Прошлы час
м. злучы́ў злучы́лі
ж. злучы́ла
н. злучы́ла
Загадны лад
2-я ас. злучы́ злучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час злучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лучы́ць

‘аб'ядноўваць, злучаць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лучу́ лу́чым
2-я ас. лу́чыш лу́чыце
3-я ас. лу́чыць лу́чаць
Прошлы час
м. лучы́ў лучы́лі
ж. лучы́ла
н. лучы́ла
Загадны лад
2-я ас. лучы́ лучы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час лу́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

couple​2 [ˈkʌpl] v.

1. (together) спалуча́ць, злуча́ць; счэ́пліваць (вагоны)

2. (with) спаро́ўваць; спаро́ўвацца; злуча́ць (жывёлу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трасці́ць, трашчу́, тро́сціш, тро́сціць; тро́шчаны; незак., што (спец.).

Злучаць, скручваць разам дзве або некалькі нітак.

|| зак. страсці́ць, страшчу́, стро́сціш, стро́сціць; стро́шчаны.

|| наз. трашчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капулі́раваць

(лац. copulare = злучаць)

рабіць прышчэпку чаранком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трасці́ць, трашчу, тросціш, тросціць; незак., што.

Спец. Злучаць разам дзве або некалькі нітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перемыка́ть несов., техн., стр. перамыка́ць; злуча́ць перамы́чкай; см. перемкну́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)