лучы́ць

‘аб'ядноўваць, злучаць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лучу́ лу́чым
2-я ас. лу́чыш лу́чыце
3-я ас. лу́чыць лу́чаць
Прошлы час
м. лучы́ў лучы́лі
ж. лучы́ла
н. лучы́ла
Загадны лад
2-я ас. лучы́ лучы́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час лу́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)