злучы́цца гл. злучацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спа́риваться

1. спа́рвацца;

2. спаро́ўвацца, злуча́цца; см. спа́риться;

3. страд. спа́рвацца, злуча́цца; спаро́ўвацца; см. спа́ривать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злучы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. злучу́ся злу́чымся
2-я ас. злу́чышся злу́чыцеся
3-я ас. злу́чыцца злу́чацца
Прошлы час
м. злучы́ўся злучы́ліся
ж. злучы́лася
н. злучы́лася
Загадны лад
2-я ас. злучы́ся злучы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час злучы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

copulate [ˈkɒpjəleɪt] v. biol., fml спаро́ўвацца, злуча́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фланцава́цца, ‑цуецца; незак.

Спец. Злучацца пры дапамозе фланца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

interconnect [ˌɪntəkəˈnekt] v. злуча́цца;

interconnecting rooms суме́жныя пако́і

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mate​3 [meɪt] v. спаро́ўваць, спаро́ўвацца; злуча́ць, злуча́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сука́цца, сучацца; незак.

1. Звіваючыся, злучацца ў адно (пра ніткі, пражу).

2. Зал. да сукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

łączyć się

незак.

1. злучацца;

2. аб’ядноўвацца; з’ядноўвацца; злучацца;

3. спалучацца;

4. злучацца; звязвацца (па тэлефоне)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лончыцца ’змацоўвацца’ (беласт., Сл. ПЗБ). З польск. łączyć się ’злучацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)