смя́тый сов.

1. змя́ты; скаме́чаны;

2. злама́ны; см. смять.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

złamany

1. зламаны;

2. прыгнечаны; засмучаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Карна́чык ’зламаны ножык’ (Бяльк.). Гл. карнач 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кластаге́нны

(ад гр. klastos = зламаны + -генны)

утвораны з абломкаў горных парод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Кірпе́лік ’зламаны ножык’ (Мат. Гом.). Гл. кірпа. Суфіксальная частка складаецца з двух суфіксаў: ‑ель, ‑ік. Зыходным пввінсн быць незафіксаваны дзеяслоў *кірпець (< літ. kirpti, гл. кірпа), ад якога ўтварыўся *кірпель ’зламаны нож’. Калі гаворка ідзе аб малым нажы (ножыку), дадаецца дэмінутыўны суфікс ‑ік. Тады *кірпець > *кірпельЖірпелік (аб словаўтварэнні гл. Сцяцко, Афікс. наз., 38).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

prostrate​1 [ˈprɒstreɪt] adj. fml

1. распасцёрты

2. перамо́жаны, адо́лены

3. (with) знясі́лены, змо́раны;

prostrate with fear скава́ны жа́хам;

prostrate with grief злама́ны го́рам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

искове́рканный

1. сапсава́ны; злама́ны; зняве́чаны, скале́чаны;

2. сапсава́ны, скале́чаны, зняве́чаны;

3. перакру́чаны; скажо́ны; см. искове́ркать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тарпа́к ’спружыноўка’, тарпа́чыць ’баранаваць спружыноўкай’ (мёрск., ЖНС), сюды ж тарпа́чык (тырпа́чык) ’зламаны ножык’ (Бяльк.). Няясна; параўн. польск. дыял. tarpać ’рваць, драць, тармасіць, тузаць’, параўн. іншую назву спружыноўкі — драпа́к (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

изло́манный

1. прич. злама́ны, палама́ны;

2. прил., перен. сапсава́ны; пакале́чаны; зняве́чаны;

3. прил. (непрямой, с изгибами) ло́маны;

изло́манная ли́ния ло́маная лі́нія; см. излома́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

банкру́цтва

(фр. banqueroute < іт. bancarotta, ад banco = лаўка + rotto = зламаны)

1) страта даўгавой плацежаздольнасці ў сувязі з разарэннем даўжніка;

2) перан. правал у ідэйнай, палітычнай дзейнасці якой-н. асобы або арганізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)