дзот м., воен. (дрэ́ва-земляны́ агнявы́ пункт) дзот (де́рево-земляна́я огнева́я то́чка)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

земляны́ Erd -;

земляны́я рабо́ты Érdarbeiten pl;

земляны́ арэ́х Érdnuss f -, -nüsse;

земляна́я гру́ша Topinámbur m -s, -e і -s, Érdbirne f -, -;

земляна́я падло́га Léhmboden m -s, -böden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бло́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Памянш. да блыха.

2. Насякомае сямейства жукоў-лістаедаў, шкоднік сельскагаспадарчых раслін. Земляная блошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзот (де́рево-земляна́я огнева́я то́чка) воен. дзот, род. дзо́та м. (дрэ́ва-земляны́ агнявы́ пункт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́менна-земляны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́менна-земляны́ ка́менна-земляна́я ка́менна-земляно́е ка́менна-земляны́я
Р. ка́менна-земляно́га ка́менна-земляно́й
ка́менна-земляно́е		 ка́менна-земляно́га ка́менна-земляны́х
Д. ка́менна-земляно́му ка́менна-земляно́й ка́менна-земляно́му ка́менна-земляны́м
В. ка́менна-земляны́ (неадуш.)
ка́менна-земляно́га (адуш.)		 ка́менна-земляну́ю ка́менна-земляно́е ка́менна-земляны́я (неадуш.)
ка́менна-земляны́х (адуш.)
Т. ка́менна-земляны́м ка́менна-земляно́й
ка́менна-земляно́ю		 ка́менна-земляны́м ка́менна-земляны́мі
М. ка́менна-земляны́м ка́менна-земляно́й ка́менна-земляны́м ка́менна-земляны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагно́йна-земляны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перагно́йна-земляны́ перагно́йна-земляна́я перагно́йна-земляно́е перагно́йна-земляны́я
Р. перагно́йна-земляно́га перагно́йна-земляно́й
перагно́йна-земляно́е		 перагно́йна-земляно́га перагно́йна-земляны́х
Д. перагно́йна-земляно́му перагно́йна-земляно́й перагно́йна-земляно́му перагно́йна-земляны́м
В. перагно́йна-земляны́ (неадуш.)
перагно́йна-земляно́га (адуш.)		 перагно́йна-земляну́ю перагно́йна-земляно́е перагно́йна-земляны́я (неадуш.)
перагно́йна-земляны́х (адуш.)
Т. перагно́йна-земляны́м перагно́йна-земляно́й
перагно́йна-земляно́ю		 перагно́йна-земляны́м перагно́йна-земляны́мі
М. перагно́йна-земляны́м перагно́йна-земляно́й перагно́йна-земляны́м перагно́йна-земляны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мешані́на, ‑ы, ж.

Разм.

1. Сумесь чаго‑н. разнароднага. Угару ўзлятала снежна-земляная мешаніна, поле пакрывалася чорнымі плямамі варонак. Дудо.

2. перан. Блытаніна, адсутнасць яснасці ў чым‑н. Выйшаў Лабановіч [ад Ліскоўскіх] з неакрэсленым адчуваннем, з непрыведзенаю ў парадак мешанінай у галаве. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эска́рп, ‑а, м.

Спец.

1. Задняя спадзістая сценка знадворнага рова ваеннага ўмацавання.

2. Супрацьтанкавая земляная загарода, якую ствараюць на схілах мясцовасці, звернутых у бок ворага. Над ціхаю ракой драты, драты, У беразе — ступенькамі эскарпы. Мільгаюць, разяваючы раты, У ціне люстраныя карпы. Калачынскі.

[Фр. escarpe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тапіна́мбур ’сланечнік клубяносны, земляная груша, Helianthus tuberosus L.’ (ТСБМ, Кіс.). Праз рус. топина́мбур ’тс’ з франц. topinambour ’тс’ < парт. topinambo, якое з’яўляецца назвай індзейскага племені ў Паўднёвай Амерыцы (ЕСУМ, 5, 599; Голуб-Ліер, 484).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bulwa

ж.

1. клубень; перан. патаўшчэнне; гузак;

2. бат. земляная груша, тапінамбур (Helianthus tuberosus)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)