тапінамбу́р і тапіна́мбур, -у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з прыдатнымі для яды клубнямі; земляная груша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падло́га, -і, ДМ -ло́зе, мн. -і, -ло́г, ж.

Насціл у памяшканні, па якім ходзяць.

Паркетная п.

Земляная п. (утрамбаваная зямля без насцілу).

|| прым. падло́гавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гру́ша ж., в разн. знач. гру́ша;

○ земляна́я г. — земляна́я гру́ша;

◊ на вярбе́ ~шы — разве́систая клю́ква

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

земляны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. земляны́ земляна́я земляно́е земляны́я
Р. земляно́га земляно́й
земляно́е		 земляно́га земляны́х
Д. земляно́му земляно́й земляно́му земляны́м
В. земляны́ (неадуш.)
земляно́га (адуш.)		 земляну́ю земляно́е земляны́я (неадуш.)
земляны́х (адуш.)
Т. земляны́м земляно́й
земляно́ю		 земляны́м земляны́мі
М. земляны́м земляно́й земляны́м земляны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блыха́, ‑і, ДМ блысе; мн. блохі, блох; ж.

Маленькае паразітычнае бяскрылае насякомае; скочка.

•••

Вадзяная блыха — тое, што і дафнія.

Земляная блыха — тое, што і земляная блошка (гл. блошка).

З блыхі рабіць вала гл. рабіць.

Карміць блох гл. карміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапінамбу́р, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з прыдатнымі для яды клубнямі; земляная груша.

[Гал. toppenant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

земляны́ в разн. знач. земляно́й;

~ны́я рабо́ты — земляны́е рабо́ты;

~на́я плаці́на — земляна́я плоти́на;

○ з. за́яц — земляно́й за́яц;

з. арэ́х — земляно́й оре́х;

~на́я гру́ша — земляна́я гру́ша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзот м., воен. (дрэ́ва-земляны́ агнявы́ пункт) дзот (де́рево-земляна́я огнева́я то́чка)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бло́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Памянш. да блыха.

2. Насякомае сямейства жукоў-лістаедаў, шкоднік сельскагаспадарчых раслін. Земляная блошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзот (де́рево-земляна́я огнева́я то́чка) воен. дзот, род. дзо́та м. (дрэ́ва-земляны́ агнявы́ пункт).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)